Auteur: Suzanne Young
Verschenen: februari 2015
Pagina’s: 292
Uitgever: Karakter Uitgevers BV
Sloane denkt wel twee keer na voordat ze in het openbaar begint te huilen. Sinds zelfdoding is uitgegroeid tot een internationale epidemie, zou een huilbui haar in het Programma kunnen doen belanden, de enige bewezen behandelingsmethode. Ze heeft al een broer verloren, dus Sloane weet zeker dat haar ouders er alles aan zullen doen om haar in leven te houden. Ze weet ook dat iedereen die het Programma heeft gevolgd terugkeert met een schone lei: hun depressies zijn verleden tijd, maar hetzelfde geldt voor hun herinneringen.
Omdat ze zowel thuis als op school constant onder toezicht staat, zorgt Sloane dat ze zo min mogelijk opvalt en verbergt ze haar gevoelens zo goed mogelijk. De enige bij wie Sloane zichzelf kan zijn, is James. Hij heeft beloofd om ervoor te zorgen dat ze geen van beiden in het Programma terechtkomen en Sloane weet dat de liefde tussen hen sterk genoeg is om allerlei tegenslagen te weerstaan. Maar ondanks de beloftes die ze elkaar maken, wordt het steeds moeilijker om de waarheid te verbergen. Ze worden alle twee steeds zwakker, depressie ligt op de loer. En het Programma zit hun op de hielen…
Het is zomervakantie, dus ik ben weer wat meer aan het lezen geslagen. Ook dit boek moest er aan geloven. Ik had een review gelezen op adorablebooks en het verhaal klonk zo interessant dat ik deze wel moest lezen. Zelf kocht ik mijn ebook op bol voor 6.99 euro. Ik moet toegeven dat ik in het verhaal gezogen werd. Het is vreselijk om te lezen wat Sloane allemaal mee gemaakt heeft en dat haar niet eens het recht gegeven wordt om te rouwen, want stel dat ze toch maar eens depressief zou worden. De schrijfstijl vind ik erg tof, waardoor ik het boek in een ruk wilde uitlezen. Dat lukt niet altijd, maar na twee dagen had ik het toch maar helemaal gelezen. Ouders verdenken hun kinderen en geven ze aan. Je wordt in het programma gestopt. Stel je toch maar eens voor dat je geen herinneringen meer hebt. Dat moet toch vreselijk zijn, want dat is juist wat je maakt als mens. Ik zou zelf niet in haar plaats willen zijn, maar toch kan ik niet anders dan medelijden hebben. Voor mij is dit een toppertje. Ik heb het tweede deel alvast gekocht en deze ligt klaar om gelezen te worden.
Ik zou zeggen: ren allen naar de winkel! Deze is echt super.
Hadden jullie eerder al gehoord van dit boek?